Autor mechanika-obrobka.pl
Napisane 2017-09-28 22:09:29
Wiertła mogą być jednoostrzowe, dwu-, trzy- i wieloostrzowe - wszystko zależne od przeznaczenia. Ze względu na konstrukcję można dzielić je na kręte, piórkowe, do głębokich otworów itd.
Wiertła kręte – zalicza się do narzędzi punktowych wieloostrzowych - ze względu na charakterystykę pracy. Ze względu na sposób montażu należą do narzędzi trzpieniowych. Część robocza składa się z dwóch śrubowo ułożonych zwojów, które są zakończone w przedniej części ostrzami. Część chwytowa ma najczęściej kształt stożkowy lub walcowy.
Tak jak w przypadku zdzieraka prostego zostało już wspomniane - każdy narzędzie cechuje jego geometria i budowa, powyżej widać rysunek narzędzia najczęściej stosowanego w operacjach wiertarskich, czyli wiertło i jego budowa: 1 – główna krawędź skrawająca, 2 – pomocnicza krawędź skrawająca, 3 – krawędź poprzeczna (ścin), 4 – powierzchnia przyłożenia, 5 – rowek wiórowy, 6 – pomocnicza powierzchnia przyłożenia (łysinka), 7 – rdzeń, 8 – chwyt walcowy, 9 – zabierak, 10 – chwyt stożkowy morse’a, 11 – płetwa.
Wygląd wiertła krętego
Wiertła kręte są podstawowym rodzajem narzędzi przeznaczonych do wykonywania otworów walcowych, ich zastosowanie można określić następująco:
wiercenie otworów „na gotowo” (nieprzeznaczonych do późniejszej obróbki wykańczającej)
wiercenie otworów przeznaczonych do wykańczania innymi metodami
wiercenie otworów pod gwint
Wiertła piórkowe – w przeciwieństwie do wierteł krętych należą do narzędzi specjalnych. Głównym ich zastosowaniem jest wykonywanie otworów walcowych o bardzo małej głębokości (zwłaszcza w twardych materiałach), a w szczególności otworów o bardzi małych średnicach maksymalnie do 0,8mm.
Wiertła do głębokich otworów – do obróbki otworów głębokości do stosunku 10d (średnica) można stosować np. wiertła z wywierconymi otworami na ciecz chłodzącą, która jest doprowadzana do strefy skrawania.
Wiertła działowe – najstarsze i najprostsze narzędzie do wykonywania otwrów głębokich. Praca wiertła działowego jest dosyć ciężka i sposób użycia nie należy do najprostszych - dlatego aktualnie nie są zbyt chętnie stosowane.
Wiertła do głębokich otworów
Wiertła lufowe – do wiercenia otworów bardzo głębokich (15-100d - średnica). Wiertło to składa się z trzech części. Część robocza wykonana jest ze stali szybkotnącej lub z węglików spiekanych. Druga część - rura cienkościenna ze stali stopowej i chwytu ze stali niestopowej jakościowej. Mogą pracować w sposób ciągły dzięki doprowadzeniu pod wysokim ciśnieniem chłodziwa - w korpusie wiertła jest wykonany specjalny otwór.
Wiertła rurowe – stosowane są do wiercenia głębokich otworów o średnicy od około 45 mm aż do wymiarów największych, długość wiercenia może być bardzo znaczna, dochodząca nawet do kilkudziesięcy metrów - ich budowa na to pozwala.
Przykłady wierteł rurowych
Nawiertaki – przeznaczone do wykonywania nakiełków w jednym zabiegu. Rozróżnia się nawiertaki do nakiełków zwykłych oraz nakiełków chronionych.
Nawiertak
Pogłębiacze – narzędzia służące do obróbki powierzchni cylindrycznych, czołowych lub stożkowych już w wcześnie wykonanym otworze. Zależnie od kształtu wykonywanych pogłębień rozróżniamy pogłębiacze czołowe, stożkowe i różne.
Pogłębiacz stożkowy
Rozwiertaki – narzędzie przeznaczone do poprawy jakości i parametrów otworu. Rozróżnia się rozwiertaki zdzieraki i wykańczaki.
Rozwiertak
Gwintowniki – narzędzia przeznaczone do wykonywania gwintów wewnętrznych w otworach. Są to narzędzia kształtowe wieloostrzowe o liczbie ostrzy równej liczbie rowków wiórkowych. Obróbkę gwintu można wykonać w 1,2 lub 3 przejściach w zależności od gwintowników.
Gwintowniki
Strugarka poprzeczna
Struganie jest sposobem obróbki, w którym zarówno ruch narzędzia jak i obrabianego przedmiotu są ruchami prostoliniowymi. Ze względu na to czy ruchem głównym jest ruch narzędzia, czy przedmiotu, rozróżnia się struganie poprzeczne i wzdłużne.
Rodzaje strugania w zależności od kierunku ruchu narzędzia:
Podział strugania
Kolejnym istotnym podziałem jest podział ze względu na kinematykę wykonywanych ruchów. Podział kinematyczny strugania to podział na struganie wzdłużne i poprzeczne. W struganiu poprzecznym ruchem głównym jest ruch narzędzia, a ruchem posuwowym (skokowym) ruch przedmiotu (wraz ze stołem strugarki). W struganiu wzdłużnym ruchem głównym jest ruch przedmiotu (wraz ze stołem strugarki), a ruchem posuwowym (skokowym) ruch narzędzia.
Na strugarkach można obrabiać powierzchnie zewnętrzne i wewnętrzne, wykonywać rowki i koła zębate.
Przykładowe kształty uzyskiwane na strugarkach
Noże strugarskie są używane do pracy na strugarkach wzdłużnych i poprzecznych. Zależnie od sposobu pracy noża rozróżnia się noże strugarskie ogólnego przeznaczenia oraz noże strugarskie kształtowe. Narzędzia te są mało rozpowszechnione ze względu na mała wydajność obróbki.
Przykładowe narzędzia strugarskie – 1 – zdzierak prosty 2 – wykańczak, 3 – wykańczak szeroki
Struganie ma charakter obróbki uderzeniowej. Bardzo duży wpływ na dokładność uzyskanej powierzchni ma geometria wykorzystywanego narzędzia.
Mechanizm powstawania zakłóceń obrabianej powierzchni nożami strugarskimi: a) prostymi, b)wygiętymi ½h
c) wygiętymi o h
Do zalet strugania i dłutowania należy:
Wadą strugania i dłutowania jest mała wydajność, wynikająca z istnienia ruchu jałowego jak i ograniczenia prędkości skrawania, a także uderzeniowego charakteru pracy narzędzi. Z tych względów struganie i dłutowanie stosuje się w produkcji jednostkowej i małoseryjnej oraz na wydziałach remontowych, gdzie obrabia się na ogół pojedyncze elementy maszyn wymagające częstego przezbrajania obrabiarki. W przemyśle na większa skalę z strugarek się nie korzysta. Zostały one zastąpione frezarkami.
< Wróć do poprzedniej strony artykułu
Miejsce na Twoją reklame.